In memoriam Henk Scheepens

Son en Breugel - SBC-erelid Henk Scheepens is op 85-jarige leeftijd overleden. Namens de voetbalvereniging delen drie ereleden van de huidige generatie, Moos van der Heijden, Han van de Ven en Jasper van Zuuren, hun herinneringen aan Henk: een markante SBC’er die samen met zijn vader de voetbalclub heeft helpen ontwikkelen en tot op het laatst een trouwe supporter van SBC was. Henk heeft vele functies bij SBC bekleed, waaronder die van bestuurslid en secretaris, en samen met zijn vrouw Netty heeft hij het beheer gehad van de kantine. Hij was altijd zeer intens meelevend bij het hele voetbalgebeuren van SBC. Voor hem en zijn zwagers was SBC een belangrijk gespreksonderwerp.

Henk gaf graag vanuit zijn clubervaring adviezen aan bestuursleden, trainers en spelers. Aangezien hij zelf ook bestuurslid, trainer en speler is geweest begreep hij wat er allemaal in een vereniging omgaat, en hij bekeek alles vanuit zijn eigen optiek.

Zo herinnert Han zich uit de tijd dat hij zelf nog voetbalde in het eerste elftal dat Henk als supporter vanaf de zijlijn duidelijke tactische aanwijzingen gaf tijdens wedstrijden. “Als we op winst stonden, kreeg ik meteen het nadrukkelijk hoorbare advies van Henk om als laatste man niet meer over de middellijn te komen.” De winst moest behouden blijven. Dat zijn advies niet altijd aansloot bij de strategie van de trainer, was na een goed resultaat van minder belang. Na de wedstrijd werd onder het genot van een biertje in de kantine door Henk en zijn zwagers de wedstrijd geanalyseerd en vervolgens werden hun adviezen gedeeld met spelers en trainer. Ook werd er al nadrukkelijk vooruitgekeken naar het volgende duel.

Henk was altijd zeer betrokken bij het wel en wee van de club. Dat SBC zo in zijn hart zat, liet hij met een warm stemgeluid horen door een door hem geschreven clublied te zingen met het refrein over de clubkleuren ‘Zwarte broek, oranje trui, dat zijn de Sonse lui’. Een mooie opmerking over de kleuren van de club maakte hij in 2010 bij de presentatie van het nieuwe SBC-logo: “Wij zijn oranje-zwart en dat nieuwe logo is zwart en oranje”, zei Henk met een knipoog.

De eerste herinneringen van Moos gaan wat verder terug in de tijd: “Toen ik net lid was van SBC en er hele zaterdagen doorbracht, was Henk er ook gewoon altijd in alle hoedanigheden. Later, toen ik leider van het tweede elftal was, gaf hij me vaak adviezen en tips op een prettige manier.” De laatste jaren was Henk voor dag en dauw nog actief als scout bij de mini’s en pupillen, met uitgebreide analyses van deze spelers. SBC is zijn club en Henk liet vaak zijn afkeur blijken voor SBC-spelers die naar andere verenigingen in de regio vertrokken.

Henk ontbrak nooit op de algemene ledenvergaderingen. Jasper blikt als oud-voorzitter hierop terug: “Positief kritisch en wat terughoudend met betrekking tot het beleid en financiën, maar altijd aandacht vragend voor het voetbalgebeuren. Henk pakte de feiten erbij en overzag in welke klassen de selectieteams speelden. Dat moest beter volgens Henk, gelet op de grootte van de club; hij zette het bestuur ermee aan het denken.”

Als het goed ging met de club, dan ging het ook goed met hem. Henk kon op prachtige wijze vertellen over de clubhistorie van SBC en karakteristieke personen uit vroeger tijd. Hij hechtte veel waarde aan de bekers die zijn gewonnen en de foto’s die de ontwikkeling van de club weergeven. Hij wilde daarom dat deze historie zichtbaar wordt gehouden in het clubgebouw, zodat heden en verleden bij elkaar komen.

De laatste jaren was het voor Henk vanwege zijn gezondheid steeds moeilijker om naar SBC te komen. Na afloop van elke wedstrijd van SBC1 belde Henk naar de bestuurskamer om te informeren naar de uitslag van dit eerste elftal en dat moest natuurlijk worden aangevuld met een korte wedstrijdanalyse van onze zijde.

Wij denken met veel respect terug aan Henk als persoon. “SBC is heel dankbaar voor alles wat hij voor de club en ons persoonlijk heeft betekend.”

Henk was een ‘mooie mens’.