Kerstverhaal hoort bij kerst

Veel schrijvers hebben zich beziggehouden met het schrijven van kerstverhalen. Een dankbaar genre. Leefwerelden van allerlei personages worden geschetst, toevallige ontmoetingen tussen deze personages worden gearrangeerd en beschreven. Van de optredende personen in kerstverhalen is er altijd wel iemand die lichtelijk eenzaam is. De kerstverhalenschrijver heeft daarom nog zijn handjes vol om dit personage toch met anderen in contact te brengen.

Geschreven door: Theo Smit

Waarom dit nu net met Kerstmis moet gebeuren is wat onduidelijk. Wel duidelijk is dat er twee soorten Kerstmis zijn. Er is de romantische, uitbundige versie die je overal tegenkomt en er is de realistische sobere versie, die natuurlijk minder voorkomt.

In de romantische versie wordt Jezus in een stal geboren omdat er geen plaats voor hen was in de herberg. Hij werd in een doek gewikkeld en in een kribbe gelegd. Een os en ezel houden het kind warm. Engelen zongen en waren schapen en herders.

Koningen kwamen langs met kostbare geschenken. De romantische versie is de meest bekende. De meeste kerstliederen gaan van dit verhaal uit.

In de realistische versie wordt Jezus helaas niet in een stal geboren maar waarschijnlijk in een nachtverblijf voor karavanen. Even onduidelijk is wat die os en ezel er doen. Staan ze voor het Joodse en het heidense volk? Maar geen van de evangelisten vertelt iets over een os of over een ezel. Voor hen zijn ze er niet eens. In het Oude Testament vertelt de profeet Jesaja er iets over. Zijn het drie echte koningen die langskomen of zijn het rondreizende fakirs? En zo gaat het maar door.

Misschien is het de vermenging van de jaarwisseling met het Feest van het Licht, de zonnewende, die Kerstmis meegesleurd heeft tot het lichtcarnaval van wat het nu is. Hoe erg dat is? Dat mag ieder zelf bepalen!

Voor de Rooms-Katholieken is en blijft de geboorte van Jezus Christus een mijlpaal. Hij, die mensheid zal verlossen door zijn kruisdood. Die geboorte is min of meer het begin van het kerkelijk jaar. De geboorte van Jezus Christus geeft als symbool van nieuw leven aan Kerstmis een heel bijzondere sfeer.

Maar of je Kerstmis nu uitbundig romantisch of sober realistisch viert, je zult moeten proberen in de goede kerstsfeer te komen. Hoe precies is moeilijk aan te geven. Je moet het maar een beetje over je heen laten komen. Toch is die ene geboorte heel bijzonder. Op aarde is er aandacht voor de geboorte van één enkel kind. En dat ene kind kan ieder kind zijn en is natuurlijk ook elk kind. En dat ene kind roept om zijn moeder en een vader haalt het wat onhandig uit een wieg, wiegt het even en geeft het aan de moeder.

En als er een god is dan zal hij dit met welbehagen aanschouwen. En of er een god is of niet, wij moeten van dat welbehagen een vonkje te pakken zien te krijgen. En niet alleen een vonkje welbehagen maar ook een vonkje vrede. Een klein vonkje is genoeg.

Met dat kleine vonkje kun je het juiste kerstgevoel te pakken krijgen. Doe dus vooral niet te veel. Kerstmis moet zijn eigen werk doen. Wij zijn allemaal maar beperkte mensen. We willen wel dit en we willen wel dat maar een heel klein beetje vrede is al voldoende, een klein vonkje is genoeg. Een heel klein beetje welbehagen is al een goed begin. Luister maar gewoon, doe niets of heel weinig, en luister naar wat het kerstfeest je te vertellen heeft. Nieuwjaar komt eraan. Dan zal het Lichtfeest echt losbarsten of deze keer niet helemaal. Maar in de schaduw van Nieuwjaar staat Kerstmis het feest van het nieuwe leven.

Na deze inleiding stop ik. Ik wil nog een kerstverhaal schrijven. Ik moet nog wel een beetje welbehagen bij elkaar schrapen, een beetje vrede te pakken zien te krijgen.

Er was eens heel lang geleden…. En omdat er voor hen geen plaats was…..