Oogappel

Hij ligt voor me, in de fruitschaal. Een appel, glanzend rood met vleugjes groen, een belofte van zoetsappigheid. De schaal ligt vol met fruit, glanzend en wel. Naast mijn oogappel liggen nog andere appels, en twee peren, ook lekker te wezen.

Wat is er zo mooi aan deze appel, waar ik mijn oog op heb laten vallen? Wat maakt hem anders dan de anderen, dan zijn broeders en zussen die naast hem liggen? Ik heb het niet over de peren, ik ga geen appels met peren vergelijken.

Hij zit strak in zijn schil, zijn kleur belooft zoetheid, belooft sap dat over mijn kin zal druipen. Het belooft die typische knapperigheid, het belooft dat geluid dat alleen een appel kan maken, als je er een stuk uit bijt.

Iedere hap heeft die belofte in zich, van zoetigheid, sappigheid en van de vitaminen en het andere goeds dat je lichaam nodig heeft.

Die belofte heeft iedere (verse) appel, al is de ene appel zoeter en/of sappiger dan de andere. Soms is de andere appel zuurder, of meliger. Verschil moet er zijn, het is maar waar je van houdt.

Wat deze appel anders maakt dan zijn soortgenoten, is alleen dat mijn oog op hem gevallen is. Hij staat symbool voor het nieuwe begin, dat ik wil maken.

Ziet u, ik ben ook maar een mens, met de nodige zwakheden. Een lekker, speciaal biertje, een stukje worst of zelfs twee, een schaaltje (zoute) chips, dat is genieten!

Hoe lekker het ook is, het is niet erg gezond. Dat weet ik wel, voorheen trok ik me er niets van aan. Trok, als in verleden tijd. Voltooid, om precies te zijn.

Ik nam ook chips etc. als ik geen honger had, als ik lekkere trek had, pakte ik eerder chips of worst dan iets anders. Als je eet zonder dat je echt honger hebt, zelfs geen trek, dan is het goed je af te vragen waarom je eet en waarom je juist dat eet.

Het is vluchtgedrag, om niet na te hoeven denken over wat ik wil met mijn leven, om niet na te hoeven denken wie ik ben en wie ik wil zijn. Vluchten in eten, het is niet bepaald origineel.

Er komt een moment, dat vluchten niet meer kan. Dat je inziet dat je stilstaat, dat die stilstand achteruitgang betekent. Dat het moment gekomen is om het over een andere boeg te gooien. Een gezondere boeg, in dit geval.

Daar komt mijn oogappel om de hoek kijken. Hij staat symbool voor een gezonder eetpatroon, waar ik voor kies. Hij staat symbool voor de bewuste(re) keuzes die ik wil maken.

Ik zal de chips, worst, bier en cola niet uit mijn leven bannen. Ik zal minderen, maar niet 'cold turkey' stoppen. Als ik me weer aan de chips etc. waag, wil ik er wel intens van kunnen genieten.

Ik neem mijn oogappel, zachtjes snijd ik hem in schijfjes, die ik één voor één opeet. Genietend van elke hap, genietend van de zoetheid en van het sap, dat inderdaad over mijn kin druipt.

Een nieuw begin is zojuist begonnen.

Wilt u reageren? Kijk dan op www.eigen-wijs-heden.nl.