Column Luc: 8 december
Column Column Column Column Lucky LucSon en Breugel - 8 december 1980, het is een datum die ik nooit zal vergeten. Ik zat in de auto, samen met mijn bonusvader, op weg naar school. Op de autoradio kwam het nieuws: John Lennon was doodgeschoten. John Lennon, voormalig lid van The Beatles, mijn eerste muzikale helden. Tot die dag koesterde ik nog hoop dat het ervan zou komen, een hereniging. Die dag stierf die hoop een gewelddadige dood.
Dit jaar is het 41 jaar geleden, een half mensenleven, dat John Lennon heeft moeten missen. Soms denk ik wel eens terug aan dat moment in de auto, het ongeloof dat ik voelde, totdat de keiharde, inktzwarte waarheid tot me doordrong. Het was geen nachtmerrie, geen slechte droom. Het was waar. Sinds die tijd is er veel veranderd. The Beatles staan nog steeds in mijn Spotify-playlist, zeker weten. Naast hen vele andere muziekhelden en -heldinnen, een breed palet aan verschillende muziekstijlen waar ik plezier aan beleef. Nog steeds verrassen de liedjes van de Beatles me soms, in hun eigenzinnigheid, baanbrekendheid of gewoon pure schoonheid.
Sinds 8 december 2018 is het niet alleen meer de dag dat John Lennon ons ontviel. Sinds die dag is het ook de dag dat Frank, mijn beste vriend, overleed. Een dag waarvan ik wist dat die zou komen (Frank was terminaal), maar niet echt geloofde dat het ook zou gebeuren. Je weet het wel, maar je wil het niet weten. Tegen beter weten in blijf je hopen dat het niet gebeurt, in ieder geval niet vandaag. Later misschien, veel later.
Ook van deze dag kan ik me precies herinneren waar ik was, toen ik het hoorde. In de bioscoop, kijkend naar Fantastic Beasts deel II. Ik kon zien dat ik gebeld werd, herhaaldelijk. ‘Ik bel later wel terug, als de film voorbij is’, dacht ik. Later werd in de auto, op weg naar huis. Mijn hart brak, een beetje. Nog overweldigt het verdriet me, ook bij het schrijven van deze woorden. Het is een dag die ik nooit zal vergeten, net zomin als 8 december 1980.
Hoelang geleden het ook moge zijn, het verdriet blijft. De pijn slijt, maar gaat nooit helemaal weg. Dat hoeft ook niet, het is een teken hoeveel John Lennon en Frank betekend hebben, voor mij. De prachtige muziek, de mooie herinneringen, die blijven, zolang ik leef.
Daarom is 8 december voor mij een bijzondere dag, een dag van een traan en een lach.
