Column Luc: Kaalslag
Column Column Column Column Lucky LucSon en Breugel - Met enig afgrijzen kijk ik in de spiegel. Een verschrikking is het! Boven op een kale vlakte, met her en der een iel sprietje, een herinnering aan lang vervlogen tijden, toen het nog een dichtbegroeid bos was. Dat dichtbegroeide bos heeft zich teruggetrokken naar de zijkanten, waar het een janboel aan het worden is. Hoog tijd om me weer eens te laten kortwieken, een taak die mijn schat graag op zich neemt. In no time vliegen mijn wilde haren eraf, met plukken tegelijk. Als ze klaar is, kijk ik tevreden in de spiegel, naar de kaalslag die op mijn bolleke gepleegd is. Ik kan er weer even tegen.
Kaalslag, dat is wat er ook in de bossen in en om ons mooie, groene dorp heeft plaatsgevonden. Het was nodig, volgens Bosgroep Zuid Nederland. Al vijftien jaar was er geen onderhoud gepleegd, dan zie je het verschil wel, als dat ineens ingehaald wordt. Het zag eruit als een slagveld, was in deze krant te lezen. Ik had er al een glimp van opgevangen, iedere keer als ik langs het bos reed. Nieuwsgierig geworden, besloten we een kijkje te nemen. Wat opviel? Er waren inderdaad veel bomen verdwenen, her en der zag je een boomstronk, als enig teken dat er eerst een woudreus gestaan had. Modder, veel modder, als gevolg van de regen de dag tevoren en de sneeuw die ’s nachts gevallen was. Het meeste was weggehaald, de takken en ander afval lag er nog. ‘Dat zijn mooie plekjes voor allerlei beestjes om te schuilen!’, merkte ik op. Verder viel het wel mee, er was meer ruimte voor de zon. Een pessimist zou zeggen dat er minder gelegenheid was om te schuilen als het regent. Het ergst vond ik de sporen van zware banden, die diepe wonden achterlieten op de paden, wonden die niet snel zullen helen.
Op het eerste gezicht lijkt het erg, lijkt het middel erger dan de kwaal. Iedere boom die sneuvelt, al is het door natuurlijke oorzaken, doet mijn hart een beetje bloeden. Het is de natuur, al kunnen bomen nog zo oud worden, ze hebben evenmin het eeuwige leven.
Hoe erg het ook lijkt, de natuur herstelt zich wel. Nieuwe planten krijgen een kans, soorten die hiervan oudsher voorkomen, krijgen de gelegenheid tevoorschijn te komen. Al duurt het jaren, de gaten zullen opgevuld worden, de wonden geheeld.
Deze kaalslag zal vervagen, in tegenstelling tot de kaalslag op mijn hoofd.
