Column Luc: Hier komt de storm
Column Column Column Column Lucky LucSon en Breugel - ‘Hier komt de storm, hier komt de bliksem’ zong Frank Boeijen, terwijl storm Eunice mijn auto door elkaar schudde. Bliksem was niet te zien, gelukkig, wind des te meer. Mijn auto wankelde als een bokser die tik op tik te verwerken kreeg, hop de neus, op de kin en zo af en toe een uppercut. Het voelde alsof ik een dronkenlap was, waggelend van het ene been op het andere, zonder gedronken te hebben. Het was wel een goede training voor mijn armspieren, het kostte kracht om de auto recht op de weg te houden.
Op de heenweg was er weinig of geen wind, in de loop van de middag wakkerde hij steeds meer aan, Eunice had voet aan wal gezet. Als ik in het westen van ons land gewoond had, was ik veilig thuisgebleven. Nu schatte ik in dat het wel zou gaan, een schatting die wat tegenviel, eenmaal op de snelweg, zonder beschutting. Het eerste deel van de terugweg viel wel mee, beschut tussen gebouwen of (geluids)wallen. Dan nog was het opletten, dan nog mocht je de wind niet onderschatten.
Onwillekeurig gingen mijn gedachten terug naar een andere februari storm, die in mijn studietijd. De naam van de storm ben ik vergeten, wel weet ik nog dat ik op de terugweg naar huis was, van Utrecht naar Breda. Ik dacht de laatste trein gehaald te hebben die nog weg zou rijden. Dacht. Veel verder dan een paar honderd meter uit het station zijn we niet gekomen, toen werd rechtsomkeert gemaakt. Die avond zwierf ik net als vele medereizigers die, net als ik, gestrand waren door winkelcentrum Hoog Catherijne, wat je na een paar uur wel gezien hebt. Of er ergens provisorisch opvang geregeld was, met veldbedden en een noodtoilet, kan ik me niet herinneren. Als het er was, was het in no time vol. De nacht heb ik volgens mij doorgebracht in een treinwagon. De andere ochtend kon ik pas naar huis. Ach, je brak voelen hoort erbij, als je student bent.
De kracht van de natuur kan nog steeds verrassen, verbazen doet het mij in elk geval. Dikke bomen die knappen als lucifertjes, vrachtauto’s die omvergeblazen worden alsof het speelgoedauto’s zijn. Of het dwaasheid was om de weg op te gaan in dergelijke omstandigheden, weet ik niet.
Wat ik wel weet, is dat de volgende keer dat Frank Boeijen zingt: ‘Hier komt de storm”, dan blijf ik thuis!
