FREEK
Column ColumnZon, droog en warm. Het is een prachtige dag. Femke komt binnen voor koffie en trekt haar tuinhandschoenen uit.
‘Heerlijk,’ zegt ze ‘daar had ik nou echt zin in. Zullen we lekker buiten gaan zitten? In die hoek daar zitten we uit de wind.’
‘Goed idee, even de televisie uitzetten.’
Met een druk op de knop verdwijnt de dagelijkse rottigheid over Israël, Iran en Gaza uit de woonkamer. We lopen met onze koffie de tuin in.
‘Nog even en dan is de narigheid over.’
‘Oh, is er een resolutie dan?’
‘Jeetje Freek, wat een moeilijke taal voor simpele dingen?’
‘Simpele dingen? Er wordt al jaren gezocht naar een oplossing. En jij noemt dat simpel?’
‘Ja, de oplossing is echt heel eenvoudig.’
‘Nou, ik ben benieuwd.’
Femke gaat er eens goed voor zitten, neemt haar juffenhouding aan en steekt van wal.
‘Je weet toch dat het compleet dicht zit?’
‘Ja natuurlijk, er kan niets in of uit.’
‘Precies. Helemaal niets, en het wordt steeds erger. Alles gaat er dood.’
Ik knik: ‘Het is een complete genocide.’
‘Je kunt het ook overdrijven, Freek.’
Ik frons. Meestal is Femke kritischer dan ik, maar ik houd mijn mond, nieuwsgierig waar dit naar toe gaat.
‘Er gaat inderdaad wel behoorlijk veel dood. Onder de grond gebeurde er vroeger van alles, maar nu kan er geen water of voedsel bij.’
‘Dat klopt. Logisch ook, als je de boel afsluit, dan zoeken ze andere manieren.’
Fem kijkt me vragend aan: ‘Het is dus helemaal verarmd en niet meer leefbaar. En dat kun je eenvoudig oplossen.’
‘Oh, hoe dan?’
‘Alles opengooien.’
‘Dat doen ze nooit. Dat is echt belachelijk Fem. Is dat nou jou eenvoudige oplossing? Zo kan ik er nog wel een paar bedenken.’
‘Dat heb je toch zelf in de hand Freek.’
‘Zelf voedsel brengen? Ik begin er niet aan.’
‘Da’s een beetje kortzichtig Freek. Als we nu niks doen, dan laten we een onleefbare wereld aan onze kinderen na. Dit is nu echt een voorbeeld van “verbeter de wereld, begin bij jezelf”.
‘Sorry Fem, ik ga echt geen voedselpakketten naar Gaza brengen, veel te gevaarlijk.’
‘Gaza? Waar heb je het over?’
‘Waar heb jij het dan over?’
‘Over het NK tegelwippen natuurlijk. Tegels eruit, groen erin, goed voor de diversiteit. Jouw tuin kan nog zoveel leefbaarder worden voor allerlei beestjes. Had jij het nou de hele tijd over Israël?’
We kijken elkaar lachend aan. Zo gemakkelijk praat dus je langs elkaar heen. Gelukkig wordt de ruis tussen ons geen conflict. Mijn blik wordt getrokken naar een fladderende citroenvlinder; blij dat het geen munitie-drone is.
