VAN DIE DINGEN...

BROODJE KROKET

Elke branche, dus ook de voedingsbranche, kent zijn deskundigen en daarnaast zijn zelfbenoemde experts. Tussen de eerstgenoemden en de laatstgenoemden gaapt misschien geen kloof maar er zit wel een gat tussen. Al was het maar dat de zelfbenoemde experts vaker nagekakeld worden.

Waardoor dat komt? Misschien doordat hun boodschap makkelijker te verteren is? Of is het wellicht omgekeerd? Is het juist de zwaardere kost die het tot een uitdaging maakt er de tanden in te zetten. Ik heb er een klein onderzoekje naar gedaan. De uitkomsten ervan zijn magertjes maar dat neemt niet weg dat ik ze graag met u wil delen, om maar eens een modewoord te gebruiken.
Zo gaat eten gepaard met een hoop emoties - je bent wat je eet - en nóg meer misverstanden. Kortom voer voor psychologen.
Uitspraken over voeding en gezondheid berusten dan ook vaak op overtuigingen of op belangen. Een voorbeeld. Het onderzoek van de inmiddels bijna vergeten hoogleraar Diederik Stapel naar vleeseters waaruit zou blijken dat het 'egoïstische hufters' zijn, was compleet verzonnen. Zeker weet ik het niet, maar ik vermoed dat Stapel vegetariër is.
Nog zo één. 'Wetenschappelijk onderzocht' is geen garantie voor kwaliteit of juistheid. Net even anders maar ook een doordenkertje zijn woorden als 'vers','puur', 'natuurlijk, 'ambachtelijk' en 'met liefde en passie bereid'. Of die zogenaamde 'gehaktballen van grootmoeder' alsof er in een nostalgisch keukentje van de een of andere vleesverwerkende fabriek oma's balletjes staan te draaien die vervolgens op een petroleumstelletje zachtjes staan te sudderen. Onzin natuurlijk. Het zijn voedseltechnologen die zich daarmee bezighouden en marketeers.
Nog even terugkomend op dat 'vers'. 'Alles vers gemaakt' is voor een vriendin van mij die 'bewust met eten omgaat' dé one-liner om een restaurant aan te raden. Zij is wars van pakjes en zakjes. In tegenstelling tot mijn goede kennis P. die van zijn gepensioneerde vader geregeld verse groentes uit diens eigen moestuin kreeg. Sappige worteltjes, jonge sla, knapperige radijs...het klinkt romantisch. Maar uiteindelijk heeft P. er, weliswaar met een bezwaard hart, toch voor bedankt. Het kostte hem eenvoudigweg te veel tijd om een en ander na een lange werkdag panklaar te krijgen. Ontdoen van zand, gruis, aarde en ander gespuis, nog eens wassen, weer wassen, opnieuw...
Dat is misschien ook iets om even bij stil te staan: namelijk dat de levensmiddelenindustrie ons veel werk uit handen neemt. En slechter schijnen we daar niet van te worden. Diepgevroren groentes worden lang genoeg verhit om de bacteriën te doden maar kort genoeg om de vitamines te behouden. Zelfs als je je een keukenprins- of prinses waant, is dat een niet eenvoudige opdracht. Want voor je het weet, kook je alle groenten kapot waarmee de vitamines in het afvoerputje verdwijnen.
Zoals eerder gezegd berusten uitspraken over voeding vaak op - eigen -belangen. Dus toen een paar jaar geleden een professor in de voedingsleer beweerde dat de kroket een betere reputatie verdient, was dat voor mij gefundenes Fressen. Ik ben namelijk dol op kroketten. En dan is het prettig te vernemen dat een broodje kroket niet alleen minder calorieën bevat dan een broodje kaas. Maar dat het vet in de kroket meestal ook nog eens van de gezonde soort is en hij bovendien een aardige hoeveelheid ijzer levert.