Stormachtige Poëzie aan de Dommel.
AlgemeenEen krachtige wind heeft het evenement Kunstpleinen parten gespeeld.
Op het plein voor de toren gingen enkele sokkels met kunstwerken om en op het Dommelbalkon hadden de dichters soms moeite om zich staande te houden.
Daarmee werd ook direct de zwakte van deze idyllische plek aan de Dommel blootgelegd.
Organisator Stan Mooij wil met Ineke Louwers van de Kioskcommissie in overleg met de gemeente om te bezien hoe de windgevoeligheid kan worden opgelost of verminderd. Daarbij zal ook de noodzakelijke schoonmaak van het Dommelbalkon aan de orde komen.
Dit neemt niet weg dat ook de 3e editie van de Poëziemiddag weer vier (!) uren lang juweeltjes van dichtkunst opleverde, waarvan het publiek (aanhoudend 20 tot 30 in getal) zichtbaar genoot.
Op zijn bekende onderhoudende wijze bestreed Ad van Etten in zijn voorwoord dat de klacht dat jeugd en poëzie een moeilijke combinatie is. Dit toonde hij aan met een fraaie bloemlezing van kinderverzen.
Na het openingsgedicht van Stan Mooij, waarin Son werd bezongen als negende zaligheid, kwamen de dichtgroepen Woordatlier en DichtBij uit Son en de dichtgroep Nuenen aan het woord.
In het laatste uur onderscheidde de 26 jarige Ruben Kemperman zich met felle gedichten over
de wijze waarop hij zijn eigen kwetsbare waarheid onder ogen ziet.
Ook in een ander opzicht had de Poëziemiddag een jonge uitstraling waar de gitarist Joris Witvliet, die in rock- en folkbands speelt, de gedichten onderling verbond met prachtige toepasselijke gitaarmuziek en zang.
Het is te hopen dat de organiserende dichtgroep DichtBij ook de komende jaren met dit succesvolle concept het Dommelbalkon weet te vinden. De programmering had een veelzijdige uitstraling, niet alleen qua leeftijd maar ook qua geboden poëzie.
En dat is een groot compliment waard!
