Coronavirus zette wereld van Frans Wilbrink op zijn kop

De WMO Woonbeurs die dit jaar op 8 maart werd gehouden, staat in het geheugen gegrift van Frans Wilbrink uit Son en Breugel. Geen prettige herinnering. In de tweede week na de beurs werd Frans ziek, ernstig ziek, waarna een wekenlange ziekenhuisopname volgde. Ondanks dat het coronavirus eind februari zijn intrede in Nederland had gedaan, werd er in het begin nog niet meteen aan corona gedacht. Toch was Frans besmet met het virus. Wekenlang heeft Frans in het Medisch Centrum Leeuwarden in coma gelegen. Inmiddels is hij weer thuis en blikt terug op deze hectische periode.

Redacteur: Emmy Grit
Fotograaf: Wil Feijen

Samen met Sjef den Uijl en Dora Cooijmans had Frans als vrijwilliger van de Heemkundekring een tafel gehuurd op de WMO Woonbeurs. Daags voor de beurs had de organisatie van de beurs nog bij de GGD geïnformeerd of het verantwoord was de beurs te laten doorgaan. Frans: “Volgens de GGD was er geen bezwaar. Een bijna fatale vergissing, blijkt nu achteraf.” Achteraf bleek dat ook Sjef geïnfecteerd was.

Met spoed opgenomen
“Op maandag 23 maart kreeg ik het heel erg benauwd. Mijn vrouw Ineke belde de spoedpost en hoorde de tekst ‘Al onze lijnen zijn bezet’. Vervolgens heeft ze om acht uur de huisarts gebeld. Ook die telefoonlijn bleek niet te werken. Toen is ze op de fiets naar de huisartsenpost in de Rijnlaan gefietst.” De huisarts spoedde zich naar Frans, waarna hij met de ambulance naar de intensive-care afdeling van het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven is vervoerd. “De diagnose heb ik niet meer gehoord, vrij snel na de opname ben ik in coma geraakt. Ik heb vanaf dat moment zeker twee à drie weken in coma gelegen”, aldus Frans.

Coma
Doordat de Brabantse ziekenhuizen de toeloop van coronapatiënten op de ic’s niet meer aankonden werd Frans na twee dagen IC in het Catharina Ziekenhuis naar het Medisch Centrum Leeuwarden (MCL) overgeplaatst. “Dit gebeurde zonder dat ik er iets vanaf wist, ik lag in coma”, blikt Frans terug. Ondanks dat Frans in coma lag, probeerden de artsen hem af en toe te laten ontwaken. Als dat niet lukte, brachten ze hem weer in een diepe slaap.

SpongeBob
Na een paar weken ontwaakte Frans uit zijn coma: “Ik lag helemaal alleen op een grote kamer met de geluiden die bij een IC horen. Ik deed ’s nachts geen oog dicht. De nachten duren dan vreselijk lang en je voelt je helemaal door God en iedereen verlaten. Ik ben ook echt bang geweest. Bang dat ik zou stikken. Dat was een akelig gevoel.” Frans heeft in het MCL sondevoeding gehad. Hij mocht niet drinken omdat het verplegend personeel bang was dat hij zich zou verslikken. “Dan lig je in bed met een kurkdroge mond en je snakt naar water. De enige troost was een stukje spons op een houtje gedrenkt in water waar je dan af en toe op kon sabbelen. Ik heb dit als mijn ‘SpongeBob-moment’ gedoopt. Ik weet niet of ik het zonder had kunnen redden. Het moment dat de sondevoeding weggehaald werd en ik weer langzaam wat mocht drinken en eten vergeet ik nooit meer. Ik kreeg een kuipje frambozenmoes, heerlijk.”

Videobellen
De tijd dat Frans in het MCL lag, had de familie van Frans dagelijks contact met het verplegend personeel met betrekking tot de laatste ontwikkelingen. Nadat Frans weer bij kennis was, hebben ze een paar keer contact gehad door middel van videobellen. Frans: “Omdat fysiek contact niet was toegestaan, had het voor de familie geen zin om naar Leeuwarden af te reizen.” Na een paar weken kwam onverwachts het bericht dat Frans overgeplaatst werd naar verzorgingshuis Dommelhoef in Eindhoven. Op dat moment was er sprake van een verblijf van enkele weken revalidatie in Dommelhoef, maar na een week mocht Frans naar huis. Een bijzonder moment.

Hulp
Inmiddels doet Frans weer bijna alles zelf alleen. Ineke helpt hem met de dagelijkse buikprik tegen trombose. “Verder komt een medewerkster van de Buurtzorg eenmaal per week langs om te zien of er nog problemen zijn. De huisarts stelt zich eenmaal in de twee weken op de hoogte en schakelt waar nodig specialisten in zoals longarts, cardioloog en oogarts. De fysiotherapeut komt een paar keer per week bij mij thuis en geeft oefeningen om aan te sterken. In totaal ben ik elf kilo afgevallen en heb veel spiermassa verloren”

Fysieke problemen
Frans kampt op dit moment nog met fysieke problemen. Hij heeft een te lage bloeddruk waardoor duizeligheid optreedt, heeft neuropathie in delen van de voeten en ziet dubbel bij dingen van dichtbij. Frans vertelt: “Behalve de lichamelijke klachten, kamp ik ook met emotionele problemen die zeker niet onderschat mogen worden. Om die te verwerken, probeer ik ze van mij af te schrijven. Ik heb me nooit gerealiseerd wat voor impact zes weken zonder contact met familie, vrienden en kennissen heeft op je mentale gesteldheid.”

Logboek
Enkele familieleden hebben een logboek van zijn ziekte gemaakt. Het boek is voor een groot gedeelte opgebouwd uit de updates die hun zoon Wouter dagelijks rondstuurde en de reacties van andere familieleden daarop. Frans: “Ik heb het logboek inmiddels gelezen en het was voor mij bijzonder confronterend en emotioneel.”

Zware tijd
De afgelopen tijd is niet alleen voor Frans emotioneel geweest, maar ook voor Ineke en de overige familieleden. Nadat bekend was dat Frans besmet was met het coronavirus en naar Leeuwarden overgeplaatst werd, heeft Ineke de huisarts gevraagd of zij getest kon worden. “Ik had een week met een zieke coronapatiënt in huis gewoond en ik kon mij niet laten testen werd mij verteld. Ik was woedend. Uiteindelijk werd ik alsnog getest”, vertelt Ineke emotioneel. Ineke was niet positief getest, maar ze is twee weken thuis in quarantaine geweest. Ze mocht wel naar buiten, maar mocht met niemand praten. Verder mocht er geen bezoek in huis toegelaten worden en de boodschappen werden door de buren gedaan. “Ik heb veel gehuild in die periode. Gelukkig kreeg ik veel appjes, mailtjes en telefoontjes.” Ineke kijkt terug op die periode: “Iedereen was zo lief en bezorgd”.

Waarschuwing
Frans is lovend over het verplegend personeel van zowel het MCL als Dommelhoef: “Je zult maar iedere dag in die vreemde pakken je werk moeten doen. Petje af voor de verpleging.” Frans kijkt emotioneel terug op een hectische periode en wil iedereen waarschuwen die de ziekte nog steeds niet serieus neemt. “Mensen wees niet zo stom en doe niet zo stoer door je niet aan de regels te houden. Als de ziekte je te pakken krijgt, dan ga je door een hel.”