Column Judith: Warme vriendschap
Column Column Column Column Lucky LucSon en Breugel - Gedurende de eetmomenten in de gezamenlijke huiskamer ontstaat een warme vriendschap tussen beide mannen. Hoewel ze beiden kampen met een taalstoornis lukt het ze toch om gesprekken met elkaar te voeren. Ze begrijpen elkaar en voelen elkaar overduidelijk aan.
Door een halfzijdige verlamming is de ene vriend aan een rolstoel gekluisterd. Na het eten brengt de ander hem terug naar zijn kamer. Voor beiden is het een hoogtepunt, even weg van de dagelijkse sleur. Ze hebben allebei hard gewerkt aan hun herstel. Helaas kunnen ze, tegen hun eigen verwachtingen in, niet meer naar huis. De warme vriendschap is een pleister op de wonde.
Het valt hem meteen op dat zijn kameraad niet bij de lunch aanwezig is. Een onbestendig gevoel neemt bezit van hem: er zal toch niks ernstigs aan de hand zijn. Doelloos loopt hij over de afdeling als hij hoort dat zijn maatje met de ambulance naar het ziekenhuis is gebracht en geopereerd wordt.
Hij wil er niet over praten; de zorgen zijn echter van zijn gezicht te lezen. Na een paar dagen keert zijn vriend gelukkig weer terug op de afdeling. Het is duidelijk dat het ziekenhuisbezoek een zware stempel op zijn herstel heeft gedrukt.
Zijn vriend drentelt wat rond. Hij weet niet goed raad met de hele situatie. Als mijn collega hem aanbiedt om samen de kamer binnen te gaan, gaat hij overstag. Beide mannen kijken elkaar aan. ‘Ik hou van jou!’, mompelt de een. ‘Ik ook van jou!’, spreekt de ander liefdevol uit.
