Column Judith: Dankbaar
Column Column Column Column Lucky LucBinnenkort hoopt ze honderd te worden. Als ik haar verzorg, bespreken we de ongelofelijke mijlpaal die ze in het vooruitzicht heeft. Ook al schelen we een halve eeuw in leeftijd, beiden blijken we als kind gefantaseerd te hebben over hoe het is om zo oud te mogen worden. Ze vertelt over wie haar ontvielen en met wie ze hoopt te vieren.
Wat is ze dankbaar; dat klinkt in elk woord door. Op de dag van haar verjaardag feliciteer ik haar uitbundig. Ze neemt alles stralend in ontvangst en vertelt me glunderend dat vandaag weliswaar de grote dag is, maar dat aanstaande zondag een feest voor de hele familie gegeven zal worden.
Ze steekt niet onder stoelen of banken hoezeer ze zich hierop verheugt. De teleurstelling is onbeschrijfelijk als zaterdagochtend blijkt dat ze coronaklachten heeft. Conform alle regels verblijft ze in isolatie, haar familie in verwarring achterlatend.
We doen wat we kunnen om het haar zo comfortabel mogelijk te maken en hopen op een negatieve testuitslag. Gelukkig zijn zondagochtend haar klachten verdwenen en is ook de testuitslag negatief. Het feest kan doorgaan!
Gedurende vijf uur geniet ze van alle moois dat haar gezin georganiseerd heeft. Moe en heel voldaan helpen we haar in de avond naar bed. Enkele dagen later wordt ze ziek.
Wederom verzamelt haar familie zich en laat haar niet meer alleen. Aan het einde van de week overlijdt ze heel kalm en vredig, omringd door allen die haar lief zijn.
