´n Blije schoolverlater van 72 jaar

Vanuit Dakar in Senegal is het ruim 250 kilometer zo goed als één lange, rechte asfaltweg het land in. En daarna nog zo'n dertig kilometer zandpad. "Daar ergens ligt Sindian. Zo´n typisch Afrikaans dorp. Lemen hutten met golfplaten daken. Hier en daar een grote boom. Voor het huis scharrelen kippen en wordt gekookt op een pot met houtskool. Iedereen zit met iedereen te buurten. Of alles en iedereen krioelt er druk door elkaar heen", weet Geert van Eck uit Son. Al woont hij nu in Rooi.

Hier en daar zie je een stalletje of een winkeltje en als je goed zoekt vind je er een kapper, een autoreparatie- of metaalwerkplaats en een naaiateliertje. Sindian verschilt op het eerste oog niet van de meeste andere Afrikaanse dorpen. Vooral 's morgens vroeg en later in de middag is het anders. Dan komen van alle kanten zo'n 1.000 jongelui aangelopen in 'n geel-zwarte trui en zwarte broek. Uit Sindian zelf en de dorpen eromheen. Ze gaan naar school. De enige middelbare school in de verre omgeving.

14 jaar geleden
De school die Geert en 'zijn' stichting Sotos 14 jaar geleden in Sindian heeft gebouwd. Het begon met een ambachtsschool, met zo'n 150 leerlingen. Later kwam daar een middelbare school (noem het een mix van wat bij ons heet ROC en havo) bij. Met 850 leerlingen. Pas geleden heeft Geert die school in Sindian weer bezocht, samen met een aantal 'gelijkgestemden' uit Son, vertegenwoordigers van een bouwbedrijf en een middelbare school uit Horst in Noord -Limburg, die zijn Sotos-project ondersteunen. Al met al is hij zo'n 15 keer in Senegal geweest. Omdat de school steeds groter werd, kwamen er opleidingen bij kwamen; een horeca-vakopleiding, een kappersschool, een elektro-opleiding en andere.

Diploma
Geert lacht: "De bouwopleiding, waarmee het allemaal begon, heeft dit schooljaar geen enkele leerling. De agro-opleiding evenmin. Is dat erg? Nee! De jongelui kiest de opleiding die zij willen volgen. Niet de scholing die wij denken hen te moeten geven." Via de school in Sindian hebben in al die jaren meer dan 2.500 leerlingen hun vak- of middelbareschooldiploma gehaald.

Bedrijfjes opgezet
Is Sindian veranderd? Zie je meer bedrijvigheid ontstaan in al die jaren? Geert: "Grote verschillen tussen 14 jaar geleden en nu zijn er niet echt. Maar alleen al in Sindian zijn enkele tientallen bedrijfjes opgezet door oud-leerlingen van onze school. Kleine kledingwinkeltjes, naaiateliertjes, of het bedrijf van Ahmed et Frere; een metaalbedrijf waar inmiddels zeven mensen werken. Heel wat van onze oud-leerlingen die een horeca- of hotelopleiding hebben gevolgd, gaan werken in Dakar. Prima, als ze daar een goede toekomst vinden."

Zorgen
Ahmed Badji en Moustapha Diédhiou zijn die van die oud-leerlingen. Ze vertellen: "Door de vakopleiding die we hebben kunnen volgen, zijn we in staat geweest een eigen bedrijfje op te zetten. Dat was ons anders niet gelukt. We kunnen goed voor ons en onze familie zorgen. En zijn niet afhankelijk van anderen." Ahmed: "Ik ben in Sindian gebleven, omdat ik hier een bedrijf wilde beginnen. Ik zie hier kansen genoeg, door mijn opleiding. Wie weet was ik anders ook weggegaan. Naar de stad. Ik kan een goed leven opbouwen in Sindian, bij mijn familie en dat geldt ook voor de zes collega's die hier inmiddels werken."

Geld verdienen
Adama Diédhiou: "Ik zat in het derde jaar van de confectie-opleiding. Van mijn vader kreeg ik een naaimachine. Ik werkte, naast mijn studie, al aan naaiopdrachten in Sindian om wat geld te kunnen verdienen. Zo zie je steeds meer economische levendigheid om de school heen ontstaan."

Beste leerling
De school staat goed aangeschreven. Geert vertelt: "Een van de leerlingen van het afgelopen schooljaar werd onderscheiden als beste leerling Engels van het land. Daar zijn ze maar wat trots op. De huidige schooldirecteur is ook een oud-leerling. En: inmiddels zijn, naar voorbeeld van de school in Sindian, nog zes vakopleidingen in de regio opgezet. Mooi, toch?"

Stokje overdragen
Geert heeft 'zijn' stichting, waarvan hij onmiddellijk zal roepen dat er veel meer mensen achter zitten dan hij alleen, inmiddels overgedragen. Hoe voelt het als schoolverlater van 72?, werd hem gevraagd. Geert: "Dat voelt helemaal OK! Omdat ik weet dat het nog heel lang goed zal gaan met de school en de leerlingen. En natuurlijk; als er nog eens ooit een klusje gedaan moet worden, doe ik dat. Maar het is goed dat een ander de leiding neemt."

Lofuitingen
Hij glundert als hij hoort van de verhalen van 'zijn' ondernemende oud-leerlingen. Van alle andere loftuitingen, die hem onlangs ten deel vielen bij het laatste bezoek en zijn afscheid in Sindian, ging hij blozen. Tot achter de oren. Geert: "Geen wonder! Als je in Afrika wordt ontvangen, onthalen ze je elke keer als een heel groot feestvarken. Met lange toespraken, zingen en dansen." Het hele dorp loopt uit. Enerzijds prachtig. Maar het voelt wel erg ongemakkelijk."

Houten beeldje
Van een Senegalese overheidsvertegenwoordiger met een hele lange functie-titel kreeg Geert bij zijn afscheid een houten beeldje. Een 'denker', met aan de achterkant een hart. Als dank voor al zijn inspanningen voor de school in Sindian. Geert laat het beeldje met trots zien. Zo zie je maar: Heb je ook nog een standbeeld gekregen! Geert draait zich om en verstopt het beeldje snel onder zijn trui…, "Oh, nee hè…. Dat zet je toch zeker niet in de krant…"

Wilt u meer weten over Sotos, neem dan een kijkje op www.sotos.nl. Wilt u Sotos een financieel warm hart toedragen, dan kan dat door een bijdrage op: NL57 RABO 0147 2446 41.