Column Luc: Privé-winkel
Algemeen ColumnSon en Breugel - Ieder nadeel heeft zijn voordeel, na lange, lange tijd mag het weer: winkelen. Weliswaar maar maximaal 30 minuten, en dan nog op afspraak. Even op je gemak langs de rekken of schappen struinen is er niet bij, op je gemak passen om uiteindelijk bij de allereerste winkel te slagen (of niet) evenmin. Je moet doelgericht te werk gaan, weten wat je zoekt, en waar het ligt, want tijd is kostbaar.
Ik kan me voorstellen dat shoppingfans smachtend hebben zitten wachten op dit moment. Zoals kroegtijgers en foodies nog steeds verlangend uitkijken naar het moment dat ook zij weer mogen. Het is nog niet zoals vroeger, vóór corona, het is in ieder geval een hele vooruitgang ten opzichte van helemaal niet kunnen winkelen. Er was een tijd, ver voor corona, dat ook ik een shopaholic was. Inmiddels ben ik afgekickt, dankzij de liefde. Niet kunnen winkelen was voor mij amper een gemis, totdat een noodzaak zich aandiende. Een gat in de achtermuur, provisorisch dichtgestopt met een dikke spons, bleek muizen niet tegen te houden. Op zoek naar een oplossing kwam ik uit bij een bouwmarkt, waar je ook af kunt halen.
Aangekomen bij de betreffende bouwmarkt bleken er twee rijen, één voor afhalen, één voor mensen die een winkeldate geboekt hadden. Al gauw was ik aan de beurt, en keerde met mijn bestelling huiswaarts.
Het was waarschijnlijk slimmer geweest eerst te kijken of het wel was wat ik nodig had. Eenmaal thuis zag ik het: ik moest terug. Ik moest een winkeldate boeken, om te zoeken wat wel zou passen. Later die dag kon ik al terecht, na een controle of ik wel gereserveerd had, mocht ik binnen. Het was een aparte gewaarwording, de winkel was zo goed als leeg. Her en der zag ik een medeshopper, of een personeelslid. Het was niet moeilijk voor te stellen dat ik de winkel helemaal voor mij alleen had.
Het beviel me uitstekend! De rust, geen mensenmassa’s die zich als mieren door de winkel kronkelden, zelfs het personeel leek tot rust te komen. Het beviel blijkbaar te goed, zodat ik nog een extra date moest boeken, omdat het wéér niet paste. Toeval, of slechte voorbereiding? Dit keer werd mijn reservering gecontroleerd door een jongen met de mooiste voornaam ter wereld: de mijne. En nog correct gespeld ook. Nog één keer genoot ik van de rust, nog één keer had ik een privé-winkel.
Toch jammer, als het gat straks gedicht is.
