Marieke gaat al 25 jaar met plezier naar Zonhove

Son en Breugel - Marieke Rovers-van Lankvelt (44) wist van niets, haar man Christian en moeder Tiny daarentegen wel; zij zaten in het complot. Beiden wilden Marieke in het zonnetje zetten voor haar 25-jarig dienstjubileum op Zonhove. Als negentienjarige is ze daar begonnen en nog steeds gaat ze met heel veel plezier naar haar werk en zorgt ze met veel passie en liefde voor ‘haar’ cliënten.

Redacteur: Emmy Grit
Fotograaf: Wil Feijen

De enige opdracht die ze voor vrijdag 30 juli had, was dat ze om 11 uur thuis moest zijn, wachtend op wat ging gebeuren. Nadat ze van de schrik is bekomen, begint Marieke vol enthousiasme te vertellen over haar werk op Zonhove: “Als zestienjarige wilde ik in het ziekenhuis gaan werken en daar intern een opleiding volgen, maar ik was te jong. Ik moest een andere studiekeuze maken en heb toen gekozen voor de driejarige verpleegopleiding met verschillende stageblokken. De eerste stage was bij verstandelijk gehandicapten in Vught, en daar heb ik ook intern gezeten. Dat was best spannend, ik was nog maar zeventien jaar. De tweede stage heb ik in het Diaconessenziekenhuis in Eindhoven gevolgd, daarna een op De Landrijt in de ouderenzorg en ten slotte nog een in Boekel in Huize Padua.”

Maand uitgesteld
Na de verschillende stages en het afronden van de verpleegopleiding heeft Marieke de keuze gemaakt om te gaan werken met verstandelijk gehandicapten en solliciteerde ze bij Zonhove, en op haar negentiende werd ze daar aangenomen. “Ik zou eigenlijk op 1 juli in dienst treden, maar ik werd niet goedgekeurd; op dat moment liep ik met mijn knie in het gips. De bedrijfsarts vroeg hoe dat kwam, en nadat ik verteld had dat dat met voetballen was gebeurd, kreeg ik het advies om daar maar mee te stoppen. Dat heb ik inderdaad gedaan, maar niet snel daarna ben ik toch weer begonnen”, lacht ze. Voetballen doet ze nog steeds, niet meer bij het dameselftal, maar wel bij de veterinnen van RKVV Nederwetten. Ze is ook PSV-supporter in hart en nieren en bezoekt zoveel mogelijk thuiswedstrijden van haar favoriete club.

Interne opleiding
Nadat Marieke officieel in dienst was getreden bij Zonhove, heeft ze eerst negen maanden gewerkt om ‘te proeven’ aan de verschillende werkzaamheden binnen Zonhove, gevolgd door een driejarige interne opleiding. Nadat ze die opleiding had afgesloten, was ze verpleegkundige en kon als zodanig aan de slag binnen Zonhove. De eerste jaren werkte ze fulltime op Brink 5-7, en later, toen de vier kinderen geboren waren, parttime. “In die tijd heb ik af en toe een nachtdienst meegedraaid en dat beviel eigenlijk zo goed dat ik gesolliciteerd heb voor een baan in de nachtdienst. De eerste helft van de 25 jaar heb ik dag- en avonddiensten gedraaid, de tweede helft voornamelijk nachtdienst.”

Jongerengroep
Marieke is nog steeds trots dat ze op Zonhove werkt. “Ik ben begonnen bij de jongerengroep; enkelen waren jonger dan ik, sommigen even oud of zelfs ouder en dat is nooit een probleem geweest. Tijdens het werk bouw je een band op met cliënten, ze zijn van jou afhankelijk. Soms is het wel eens moeilijk als ik een cliënt niet begrijp, dat ik niet aan de gezichtsuitdrukking kan ‘aflezen’ wat er aan de hand is of wat ze bedoelen. Het is iedere keer weer een uitdaging om er toch achter te komen wat mijn cliënt dan bedoelt. Gelukkig komt dat niet erg vaak voor, na 25 jaar ken je ze wel. Ik heb nog steeds contact met deze groep.”

Doelgericht werken
Om dit soort casussen met anderen te bespreken komen de teamleden van de dag- en nachtdienst eens in de twee weken voor overleg bij elkaar. Ze overleggen en sparren met elkaar, waardoor ze met zijn allen nog betere resultaten kunnen behalen en doelgerichter kunnen werken.

Even ertussenuit
Voor Marieke houdt het werk niet meteen op als ze thuiskomt. Het komt regelmatig voor dat een aantal cliënten bij haar thuis komt: “Je ziet ze dan genieten. Juist een andere omgeving, er even tussenuit zijn, doet hen goed. Voor onze kinderen is het ook vanzelfsprekend dat ze bij ons komen. Zonhove hoort bij Son en Breugel en Son en Breugel hoort bij Zonhove. Hoe mooi is het dan als je op deze manier met elkaar kunt omgaan.”