Breien voor een ander geeft voldaan gevoel

Son en Breugel - Insteken, doorhalen en de steek van de ene breipen op de andere laten glijden; voor de 85-jarige mevrouw Janssen uit Son en Breugel klinken deze woorden als muziek in de oren. Ruim zestig jaar breit ze truien en poppetjes; eerst voor haar eigen kinderen en de kinderen van haar broers en zussen, later voor haar kleinkinderen en nu voor kinderen in Nepal.

Redacteur: Emmy Grit
Fotograaf: Wil Feijen

Zonder een patroon en met vier naalden heeft ze het breien geleerd. Door de jarenlange ervaring breit ze op gevoel en kijkt ze nauwelijks naar haar werk als de steken van de ene pen naar de andere glijden. “De truien die ik maak, bestaan niet uit losse panden. Normaal gesproken begint een breiwerk van een trui met het opzetten van de steken van de boord. Ik begin bovenaan en de mouwen brei ik ook gelijk mee”, lacht ze.

Andere oplossing gezocht
Een jaar of acht geleden is mevrouw Janssen voor het Rode Kruis gaan breien. Vele truitjes, vestjes en sokken kwamen van haar hand. “De gebreide kledingstukken werden verkocht in een winkeltje in Eindhoven en de opbrengst daarvan was voor het Rode Kruis”, begint ze te vertellen. “Na een paar jaar hield het Rode Kruis hiermee op, maar ik wilde niet stoppen met breien en zocht naar andere oplossingen.”

Warme trui 
Ze wilde graag breien voor kinderen die een warme trui konden gebruiken. Via een kennis kwam ze in contact met Marie José van de Sandt. Zij reist twee keer per jaar naar Nepal om gebreide truien aan kinderen van de lokale bevolking in kansarme wijken te geven. “De kinderen zijn zo blij en trots als ze een gebreide trui krijgen. Regelmatig krijg ik foto’s toegestuurd en dan zie ik kinderen staan die een trui aan hebben die ik heb gebreid”, zegt de Son en Breugelse trots. “Hier doe ik het ook voor, ik haal er veel voldoening uit om andere kinderen blij te maken.”

Stapel truien
Mevrouw Janssen breit in zeven dagen tijd een trui, over een pop doet ze twee dagen. “Ik heb inmiddels honderden truien en poppetjes gemaakt en niet één is hetzelfde”, zegt ze tevreden als ze naar de stapel truien kijkt die ze op de bank heeft liggen. Ze krijgt van Marie José restjes wol die ze eerst op kleur sorteert. Aan de hand van de hoeveelheid wol die bij elkaar past, kijkt ze welke maat ze gaat maken. “Ook de poppetjes die ik brei voor de kinderen zijn allemaal verschillend. Het leuke is dat de poppetjes niet alleen naar Nepal gaan, maar overal op de wereld terechtkomen. Ik brei graag voor ouders en grootouders, die een gebreide pop dan weer aan hun kinderen of kleinkinderen geven. Zo zijn er al poppetjes in Australië en Suriname terechtgekomen”, aldus de fanatieke breister.

Breiclub
Behalve het breien vermaakt ze zich ook opperbest met het maken van puzzels op haar tablet en in de krant. “Op mijn leeftijd moet je je hersens wel blijven trainen en dat doe ik door het maken van kruiswoordpuzzels”, lacht ze. Toch kijkt ze op dit moment ook weer reikhalzend uit naar oktober als de breiclub in het parochiehuis weer van start gaat: “Op maandagmorgen, van 10.00 tot 12.00 uur, zijn wij daar met zijn drieën om te handwerken. Helaas mochten we tijdens de coronaperiode niet bij elkaar komen. Nu we, hopelijk, weer mogen beginnen, hoop ik dat er meerdere dorpsgenoten zich bij ons aansluiten. Het is gezellig en leuk om samen, onder het genot van een kopje koffie of thee, te breien of te handwerken.”