Afbeelding
Foto: Wil Feijen

Column Judith: Gelukkig nieuwjaar

Column Column Column

Het allerleukste van werken in de zorg tijdens de feestdagen is zonder twijfel het moment dat je je bewoners een gelukkig nieuwjaar kunt wensen. Vaak hebben ze nog geen familie of geliefde gesproken en zijn wij de eersten om iemand het allerbeste te wensen. Ik word er elke keer weer warm van. 

Tijdens haar zorgmoment raken we aan de praat. We bespreken onze kindertijd en de relatie met onze ouders, over de warme en betrokken zorg die we kregen en de keren dat we teleurgesteld waren. Soms was de thuissituatie zelfs, naar huidige begrippen, onveilig. Zuchtend concluderen we dat het toen nu eenmaal zo ging. 

Ik merk dat ze verdrietig wordt. Haar ogen vullen zich met tranen, waarvoor ze zich verontschuldigt. Verbaasd kijk ik haar aan: ‘Hoezo sorry?!’

Terwijl ik mijn arm om haar heen sla, beschrijf ik de vrouw die ik zie: ‘Voor mij zijn je excuses misplaatst! Je bent een prachtige vrouw met heel veel warmte en bezorgdheid. Het leven heeft je hard te pakken gehad en vraagt je om je aan te passen aan situaties die je niet wil aanpassen. En dat laatste begrijp ik. 

Niemand woont voor z’n plezier in een verpleeghuis en niemand kiest ervoor om de eigen regie over het leven steeds meer kwijt te raken. En die tranen…laat ze lekker lopen! Je ramen was je tenslotte ook niet met een droge doek; soms moet water stromen om weer helder beeld te krijgen!’ Ze schiet in de lach om mijn metafoor. 

Als ik haar kamer verlaat, roept ze me bezorgt na: ‘Doe je voorzichtig als je straks naar huis rijdt?!’