Column Judith: Fijne zorg
Column Column ColumnNa een val in haar aanleunwoning loopt ze een heupfractuur op. Als gevolg daarvan moet ze revalideren. Na enige tijd blijkt dat ze niet meer naar huis kan. Ze heeft veel hulp nodig bij haar dagelijkse zorg en kan niet meer zelfstandig naar het toilet.
Op onze afdeling wordt haar een kamer aangeboden. Hoewel ze blij is met de oplossing, heeft ze veel verdriet van het verlies van haar zelfstandigheid. Als ik haar verzorg, spreekt ze vol lof over haar vier zoons. Geen moeite is hen teveel en dat waardeert ze erg. Sinds een week heeft ze een vervelende hoest te pakken. Echt ziek is ze er niet van maar comfortabel is het zeker niet.
Om het gevreesde coronavirus uit te sluiten wordt een test afgenomen, gevolgd door een PCR-test. Totdat de uitslag bekend is, moet ze op haar kamer blijven. Het resultaat is gelukkig negatief, maar daarmee is haar hoest nog niet verdwenen. Sterker nog: ze heeft er inmiddels ook fikse buikpijn bij.
Hoewel de standaard controle-uitslagen zoals bloeddruk en temperatuur geen bijzonderheden vertonen, vergaat ze zichtbaar van de pijn, ondanks pijnmedicatie. Haar zorgen groeien.
Ze wordt voor onderzoek opgenomen in het ziekenhuis, waar blijkt dat ze twee gebroken ribben heeft. Waarschijnlijk is dit veroorzaakt door een combinatie van botontkalking en het vele hoesten. Gelukkig mag ze snel weer terug naar ons.
Ik ontvang haar en haar zoon met koffie en wat lekkers en biedt hen mijn luisterend oor aan. Als ik de kamer verlaat, bedanken beiden meermaals hartelijk voor de fijne zorg. En dat is precies wat mijn werk zo mooi maakt!
