Bericht uit de luchtvaart

Wij wonen in een dorp dat veel met vliegverkeer te maken heeft en daarom heb ik, na 34 jaar bij Defensie wereldwijd te hebben gevlogen, het idee opgevat om voor MooiSonenBreugel een aantal artikelen te gaan schrijven over de luchtvaart.

Continuous Descent Approach.

Het zal u niet zijn ontgaan dat Eindhoven Airport gaat uitbreiden naar 43.000 vliegbewegingen per jaar. Dat betekent dat de geluidsbelasting op de omgeving zal gaan toenemen: nog meer starts en landingen.
Omdat daar al hele rapporten over zijn geschreven, waag ik mij niet op dit gladde ijs. Ik richt mij in deze bijdrage op een ontwikkeling die ervoor moet gaan zorgen dat o.a. de geluidsbelasting door vliegtuigen zal gaan verminderen: de Continuous Descent Approach (CDA). Oftewel, een glijvlucht met een constante daling, waarbij vele variabelen…. Weet u wat? Laten we het niet al te ingewikkeld maken.

Als vliegtuigen op de "oude" manier het vliegveld naderen, veranderen zij tijdens de daling altijd stapsgewijs van hoogte. Dat betekent een steeds wisselende gasstand. Gas terug tijdens de daling, gas erbij bij het "aflevelen", weer gas terug bij de volgende daling. Het is vergelijkbaar met een autoritje op De Nieuwstraat, doordeweeks om een uur of 5.
De nieuwe dalingstechniek, is erop gericht om met een constante daling en lage gasstand het vliegveld aan te vliegen en pas vlak voor de landing om veiligheidsredenen er weer wat gas bij te doen. Dat betekent voor Son en Breugel dat vliegtuigen niet op plm. 500 meter hoogte en met een relatief hoge gasstand Sonniuspark zullen gaan passeren, maar dat zij wat hoger (plm 650 meter) en met een lagere gasstand over zullen komen.
Het meest eenvoudige zou zijn als vanaf de routeconstructie in hoger luchtruim, in een rechte lijn naar het begin van de landingsbaan zou kunnen worden gevlogen. Alleen blijkt dat in de praktijk erg lastig. Ander verkeer met andere snelheden, de indeling van het luchtruim en vele andere actoren gooien roet in het eten. Maar goed, het kan zijn dat binnenkort begonnen wordt met deze naderingsvorm, en de final descent van middelbare hoogte wordt ingezet.

Omdat de "burgerhap" (defensiejargon voor civiel) veelal met de meest moderne typeversies vliegt en kunnen voldoen aan de technische eisen die een CDA stelt, zullen zij als eerste CDA's gaan vliegen. Dus als u een wit/groen passagiersvliegtuig boven u ziet en het blijft angstvallig stil, dan moet u zich niet inbeelden dat Transavia opeens is overgegaan op een vloot van zweefvliegtuigen. Of dat u het fatalistische idee heeft, dat er ieder moment een catastrofe gaat plaatsvinden, en u naast een smoking hole komt te staan. Wees gerust, zolang het apparaat met een lineaire daling en met de vleugels horizontaal naar beneden komt, is er niets aan de hand.
En de fixed wing vliegtuigen van Defensie? Defensie heeft minder modern materieel, vliegt natuurlijk wel met zeer modern personeel, maar zal toch nog een tijdje de ouderwetse nadering blijven vliegen. Deze lawaaibakken ("mooigeluidbakken" voor liefhebbers), zullen relatief meer geluid blijven produceren. Maar met de invoering van modernere versies, zullen uiteindelijk ook de transportvliegtuigen van de luchtmacht overgaan op CDA's. Maar over de decibellen van Defensie een volgende keer.

Marco Pulles