Magische momenten bij maestro verkiezing Son en Breugel
Cultuur
Het was aardig warm, zaterdagavond 10 juni. Het was de finale van de maestro verkiezing, na een grondige voorbereiding stonden de kandidaat-maestro's op de bok, de verhoging waar de dirigent op staat.
Door: Lucas van As
Zes kandidaten lieten zien wat ze kunnen en wat ze geleerd hebben, plus een extra maestro: Ronald Brekelmans, prins van Krutjesgat 2017 en hoogste bieder op de veiling. Ronald deed buiten mededinging mee. De mannen, Rob Verschuren, Leon Spierings, Pieter Egmond en Tom van den Nieuwenhuijzen verschenen in smoking (mét strikje). Beide dames zagen er elegant uit, Nell van Dodeweerd in een witte blouse (ook met strikje) en een zwarte rok en Kristel Pols-Engel in een galajurk. Gelukkig stond de airco aan, de kandidaten hadden het warm genoeg!
In de nieuwe zaal van café restaurant De Zwaan verzamelde zich een grote groep belangstellenden, de zaal was zo goed als uitverkocht. Het was de eerste uitvoering van de harmonie in de zaal, het was even afwachten hoe het geluid zou klinken. Dan is het zover, dirigent Johan Smeulders neemt plaats op de bok voor het inleidende nummer. Met het geluid zit het wel goed, blijkt al gauw!
De avond werd gepresenteerd door Raymond Bonnier en Nancy van Heeswijk, die iedereen welkom heetten. Zij stelden ook de jury voor, die bestond uit voorzitter Martien Maas, 24 jaar lang dirigent van Pro Honore et Virtute, Johan Smeulders, huidig dirigent van de harmonie en Pieter Melisse, voormalig trompettist van de harmonie. Aan hen de zware taak te beslissen wie zich Maestro van Son en Breugel mag noemen. De jury zat aan de zijkant van het podium, met achter hen de kenmerkende voorgevel van de Sint-Petrus-Bandenkerk. Een prachtig gezicht!
Het programma bestond uit twee delen, in het eerste gedeelte bracht de harmonie onder leiding van de maestro's een klassiek muziekstuk ten gehore, met als afsluiter gastmaestro Ronald Brekelmans. Na de pauze gingen de zes maestro's verder met eigentijdse, populaire nummers.
De maestro's hadden zich grondig voorbereid, van de repetities werd voorafgaand aan elk nummer een filmpje van de desbetreffende maestro vertoond. Elke maestro had ook een 'buddy' toegewezen gekregen, die hem of haar met raad en daad bijstond. Als het dan zover is, en je voor een groot publiek waar moet maken, dan komen de zenuwen naar boven. De maestro's hadden hun zenuwen goed in bedwang, ze lieten zich niet van de wijs brengen. Foutjes die gemaakt werden, werden al even vlot hersteld.
De maestro's werden geholpen en ondersteund door de harmonie, die voortreffelijk speelde en de maestro's soepel langs eventuele valkuilen leidde. Die ondersteuning konden de maestro's goed gebruiken, dirigeren is een vak apart dat je niet zomaar geleerd hebt!
Iedere maestro gaf op zijn of haar manier invulling aan het dirigeren, hoewel ze geconcentreerd bezig waren vergaten ze niet af en toe te genieten. Het is toch een bijzonder moment, op de bok!
Ronald Brekelmans sloot de eerste ronde af, met de Radetzky Mars van Johan Strauss. De muziek was an sich al opzwepend genoeg, Ronald zocht verscheidene keren contact met het publiek, wat zowel de jury als het publiek kon waarderen.
In de tweede ronde leken de maestro's meer op hun gemak, de eigentijdse muziek lag hen duidelijk beter. 'Hee gaode mee', gedirigeerd door Leon Spierings en 'La Cumbanchero', gedirigeerd door Rob Verschuren, waren een feest. Niets te nadele van de andere maestro's, die het ook geweldig deden.
In de finale ronde mochten Kristel Pols-Engel en Rob Verschuren het tegen elkaar opnemen. De andere vier eindigden ex aequo op de derde plaats, de jury kon niet kiezen. Het was fantastisch om te zien hoe alle kandidaten uitgroeiden tot dirigenten, zei de jury. De 'afvallers' waren het daar absoluut mee eens. Tom van den Nieuwenhuijzen vond het een fantastische ervaring, het was best lastig als politicus om de mond te houden, zei hij met een knipoog. Ook Pieter Egmond vond het een mooie ervaring, het was kicken zei hij! Leon Spierings sloot zich daarbij aan, het was gaaf. De muzikanten waren top! Over de jury kun je discussiëren, voegde hij er schertsend aan toe. Voor Nell was een droom uitgekomen. 'Als ik opnieuw geboren word, ga ik rechtstreeks naar het conservatorium', zei Nell. Op de jury had ze geen aanmerkingen!
Beide finalisten dirigeerden dezelfde medley van liedjes van de band Deep Purple. Daardoor was het verschil dat de dirigent maakt goed te horen, zelfs voor een leek als uw verslaggever. Rob deed het geweldig, de uitvoering van Kristel had net meer energie, ze genoot zelf ook! Het verschil was uiteraard voor de jury ook zichtbaar, Kristel stak er bovenuit en werd terecht tot winnares uitgeroepen!
Rob had iedereen verbaasd door bij zijn tweede optreden met een sombrero op het podium te verschijnen, met een bijpassend vestje. Uit de sombrero toverde hij een roos, voor zijn buddy. De vader van Kristel was een goede vriend, vertelde Rob, dus hem maakte het niet zoveel uit wie er zou winnen.
Voor winnares Kristel was het een magische ervaring, ze werd er emotioneel van. Een dag later zweefde ze nog steeds, vertelde ze aan DeMooiSonenBreugelKrant. Haar buddy had haar de raad gegeven met aftellen te beginnen, meteen gas erop te doen en maar te zien waar het schip zou stranden. Volgens mij vaart het schip nog steeds!
Kristel is trots op zichzelf, ze heeft het gevoel echt iets te hebben gepresteerd. Ze hoopt dat de maestro verkiezing een traditie zal worden in Son en Breugel, dat lijkt me een uitstekend idee!
Rob zei tegen Kristel toe hij haar feliciteerde met haar overwinning: 'als jullie pap dit nog eens had mogen zien, wij samen op het podium.' Hij zou trots zij op zijn dochter!
De avond werd afgesloten met een toegift, die de winnares zelf mocht kiezen. Ze koos ervoor de Deep Purple Medley nogmaals te doen, op blote voeten. Maar met dezelfde energie en passie, een passend einde van een inderdaad magische avond!
