Een speldje als sieraad maakt alles duidelijk

Son en Breugel/Zeist - Stichting 2109 heeft als doel maatschappelijke herkenning en erkenning voor mensen met dementie. Hiervoor is de stichting actief op veel terreinen. Zo hebben ze een speldje ontworpen om mensen die lijden aan dementie als zodanig herkenbaar te maken.

Dit zal eraan bijdragen dat zij herkend en beter begrepen worden als ze in het dagelijks leven afwijkend gedrag vertonen. Daardoor kan de omgeving handelend en beschermend optreden. De stichting dat mensen met dementie zo lang mogelijk onderdeel blijven uitmaken van onze gemeenschap. Momenteel krijgt iedere zeven seconden iemand de diagnose dementie. Dat betekent dat iedereen vroeg of laat hiermee te maken krijgt. Het speldje maakt de patiënt dus herkenbaar en de omgeving kan het plotselinge vreemde gedrag beter plaatsen.

Onderstaand verhaal illustreert de noodzaak en het nut van het speldje:
"Op zaterdagochtend 25 augustus 2018 ben ik met mijn vrouw aan het wandelen in de bossen in de omgeving Zeist. Ergens midden in de bossen stopt een mountainbiker en vraagt ons of we bekend zijn in de omgeving. Hij verteld dat hij een klein stukje terug is aangesproken door een oudere vrouw, het lijkt of ze alzheimer heeft en ze weet niet meer waar ze is. We wachten met z'n drieën op haar en na wat vragen blijkt inderdaad: ze heeft geen idee waar ze is. Nog lastiger is dat ze niet weet waar ze vandaan komt en ook niet weet hoe lang ze al aan het lopen is. Haar naam is weet ze wel, maar aangezien dit de naam is van een grote Nederlandse slijterijketen, is dit weinig hoopgevend. Wel weet ze dat ze met haar man op een camping is, maar waar de camping is wordt niet duidelijk. We overleggen met z'n drieën wat te doen, staan op het punt om 112 te bellen, maar realiseren ons dat "we staan midden in de bossen bij Zeist" de politie niet zal helpen om ons te vinden.

Ineens zie ik op de jas van de mevrouw een button met logo en een telefoonnummer: 088-2109000. Hoopvol bellen we dit nummer, het gaat het eigenlijk heel snel. Achterop de button staat een nummer en aan de hand hiervan weten we mevrouw's naam (bleek de helft te zijn van wat ze vertelde) en kan haar echtgenoot worden geïnformeerd. Vanuit de stichting 2109 beloven ze ons snel terug te bellen, inderdaad twee minuten later de vraag of ze ons telefoonnummer mogen doorgeven aan haar echtgenoot. Na onze instemming hebben we binnen drie minuten contact. Nu komen wij uit de omgeving Zeist, dus kennen de omgeving; we maken de afspraak elkaar te ontmoeten op de weg naar het manege bij de A28. We wandelen met mevrouw samen in een half uurtje terug naar de bewoonde wereld en ontmoeten daar haar man en ze worden weer herenigd. Wat ben ik blij met de button op haar jas, zodat wat op een eenvoudige wijze dit snel hebben kunnen oplossen!"

De schrijver van dit verhaal is zeer verbaasd als blijkt dat de Stichting 2109 lokaal werkt, niet omdat ze dit willen, maar omdat een nationaal dekkend systeem opzetten moeizaam gaat.

Hij roept dan ook iedereen op de stichting in zijn of haar regio meer bekendheid te geven door dit verhaal als voorbeeld te nemen. Want, zo stelt hij tot slot, "wie weet lopen wij over enkele decennia ergens, weten niet hoe we daar gekomen zijn, maar het ergste is we weten niet meer hoe we thuis moeten komen".

Hebt u vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met stichting 2109 via website www.2109.nl.