Column Judith: Muziek
Algemeen ColumnSon en Breugel - Meestal zit ze maar wat stilletjes in haar stoel en geniet ze van de verhalen om haar heen. Of ze doezelt wat. Ook tijdens de ochtendzorg is ze meestal niet zo spraakzaam. Vandaag niet!
Ik vraag hoe het is en of er nog wat spannends op de agenda staat vandaag. Ze schatert het uit. 'Wat spannends!', herhaalt ze me met een piepstem van het lachen. We krijgen het over muziek. Van welk muziekgenre zou ze houden? Ik leg haar diverse opties voor: Nederlandstalig, Schlager, '80- en '90-er jaren. Er komt geen reactie.
'Klassiek misschien?', opper ik uiteindelijk. Haar gezicht klaart op en ze zegt heel opgelucht: 'Ja!'
Ik pak mijn telefoon en open Spotify. Mozart blijkt een gezamenlijke liefde. Tijdens het zorgmoment luisteren we samen naar prachtige orkestklanken. Stiekem schakelen we wat terug in tempo, zodat het genieten wat langer duurt. Ik vertel haar over mijn liefde voor muziek. Van kinds af aan maak ik muziek; ik bespeel klarinet, saxofoon, orgel, piano en carillon. Samen met mijn kinderen maak ik vaak muziek.
Dan neemt de muziek onze aandacht weer over. Ik voel me even samen met haar in de zevende hemel. Ze glimlacht.
'Ik speel gitaar', zegt ze dan ineens uit het niets. Ik ben aangenaam verrast door deze spontane reactie, waaruit zoveel verbinding spreekt. We maken een uitstapje naar mooie gitaarklanken. Een moment zijn we samen stil... heel stil. Hoe stil het ook is, je kunt de energie voelen. Energie die volop stroomt. En dat is heel bijzonder.
