Column Luc: Mijn tweede vaderland
Column Column Column Column Lucky LucHet is altijd even wennen, als je net op vakantie bent, en je wordt de eerste ochtend wakker. De gestalte die naast me nog vredig ligt te slapen is een bekende, en zeer dierbare. Het bed waarin we liggen, en de omgeving die ik kan zien vanuit het raam, zijn dat niet. Even moet ik landen, mijn oriëntatie vinden, dan dringt het tot me door: ik ben in mijn tweede vaderland!
Een andere omgeving, een ander verblijf en een ander bed, dat maakt het in mijn beleving pas echt vakantie. Het liefst gaan we de bergen in, als je in eigen land wil blijven, komen de heuvels van Zuid-Limburg, tamelijk eufemistisch ook wel eens de ‘Dutch Mountains’ genoemd, het dichtste bij. Ons land is weliswaar klein, maar heeft ook talloze mooie plekjes. Veel daarvan, zo niet de meeste, bevinden zich in deze heuvels, waar mijn lief en ik graag komen. De zomervakantie brachten we door in het Overijsselse Holten, op de grens van Salland en Twente. Ook mooi, er waren zelfs heuvels, overblijfselen uit de ijstijd. Het is géén Zuid-Limburg.
Voor ons was het dan ook duidelijk waar we in het najaar naartoe zouden gaan, om mijn verjaardag te ontwijken. In de streek rond Gulpen ditmaal. Als Limburg, met name het zuidelijke deel, het vakantieparadijs op aarde is, is deze streek het hof van Eden. Prachtige, zacht glooiende heuvels, snel overgaand in dalen, heggen en smalle bosschages. Soms waren het echte bossen, afgewisseld met open velden, met regelmatig het onderste stukje van de maisstengels nog zichtbaar boven de grond. Soms vol met aardappels of uien, die geduldig liggen te wachten tot ze geoogst worden. Geurige, groene weides ontvouwen zich, afgescheiden door heg of hek.
Het vale zonlicht kust de helling, waar de mist zich hardnekkig aan vastklampt. De zon heeft nog kracht genoeg, uiteindelijk moet de mist wijken. Af en toe verschuilt de zon zich, als een danseres die zich verschuilt achter een sluier. Ik voel me hier vrij, ik kom echt tot rust, tussen de akkers, de velden en de natuur. Het lijkt wel of de natuur hier meer leeft, ik hoor en zie meer vogels en andere dieren dan thuis.
Brabant is mij lief, het is mijn vaderland, nu en voor altijd. Als ik weer in Zuid-Limburg kom, kruipt er toch een beetje twijfel in mijn hart. Dan is er maar één antwoord: Zuid-Limburg is mijn tweede vaderland!
