Column Luc: Wachtkamer
Column Column Column Column Lucky LucMet enige vrees keek ik naar boven, veel goeds viel er niet te verwachten, aan de donkere lucht te zien. Gelukkig konden we een van weinige warenhuizen induiken die ons land nog kent. Het is er heerlijk rondstruinen, van de kledingafdeling naar de boeken, nadat je eerst een weg hebt moeten banen door een wervelwind aan verschillende geurtjes van de parfumafdeling. We kwamen langs de paskamers, daar zag ik ze zitten: de echtgenoten. Ze wilden daar helemaal niet zijn, de tegenzin droop ervan af. Veel liever waren ze thuis op de bank blijven zitten, een biertje voor hun neus, met voetbal op de TV. Hun lieftallige echtgenotes hadden een ander idee, nu zaten ze hier, in de wachtkamer.
Als mijn lief zin heeft om te shoppen, hoeft ze niet veel moeite te doen om mij mee te krijgen. Bij ons is het eerder andersom: ik ben degene die houdt van shoppen. Lekker struinen door de winkelstraat, op zoek naar die ene leuke winkel, die net even anders is dan die eindeloze reeks kleding- of schoenenwinkels die je tegenwoordig aantreft in elke winkelstraat. Als wij gaan winkelen, mis ik een bankje of stoel meestal niet, behalve als mijn vrouw ook eens iets wil passen. Die mis ik alleen als we aan het wandelen zijn, en we zien een vogel. Dan kan het wel even duren, voordat mijn schat genoeg genoten heeft. Dan kijk ik verlangend om me heen, of ik ergens kan zitten. Een bankje, een muurtje, desnoods een boomstam!
In de wachtkamer van het warenhuis leken de mannen zich daar niet van bewust, verveeld staarden ze naar het scherm van hun mobieltje. Of ze staarden maar wat voor zich uit, wachten tot hun vrouw tevoorschijn kwam. Ze leken te wachten tot ze in hun stamkroeg waren, bezig met een potje biljart, of een potje bier. Het leek alsof ze dan pas ze weer tot leven zouden komen. Het leek alsof ze in de wachtkamer van het leven zaten, wachtend tot er iets gebeurde, dat hen van de verveling zou bevrijden.
Voor mij is het geen straf om in de wachtkamer te zitten. Ook als het lang duurt, ook als mijn geduld op begint te raken. Waar ik op wacht, is het wachten waard. De blik in de ogen van mijn lief, als ze iets moois gezien heeft. Het enthousiasme, de passie spat ervan af.
Dat maakt de wachtkamer tot een paradijs.
