Column Luc: Echo uit het verleden
Column ColumnIneens was hij er, een echo uit het verleden. Het was een koude, mistige ochtend, elk geluid werd gedempt, het zicht was beperkt. Als vanzelf was ik terug in de tijd, tussen besneeuwde bergen, ergens in het oosten van Frankrijk. De overkant van het dal was uit het zicht verdwenen, ik wist dat het er moest zijn. Er was geen geluid, behalve het geknars van de sneeuw onder de autobanden, bekleed met sneeuwkettingen. Of onder sneeuwlaarzen van de weinige waaghalzen die zich met dit weer buiten waagden. ’s Avonds ging je niet verder dan het restaurant, een paar straten verder. Overdag was het een ander verhaal: dan gingen we skiën.
Het was de eerste keer dat ik op wintersport ging. Mijn moeder had net mijn bonusvader leren kennen, die regelmatig op wintersport ging. Voor het eerst naar de bergen, en dan nog in de winter ook! Mijn eerste schuchtere poging op de lange latten, in een skiklasje, op een niet al te steile berghelling, die herinner ik me nog. De ploeg, die had ik redelijk snel onder de knie. Verder kwam ik niet, al durfde ik zo wel de berg af te skiën. Via de blauwe, of waren het de rode pistes? In elk geval niet de zwarte, daar waagde ik me niet aan. Met enige jaloezie keek ik naar mijn broer, die al gauw verder was dan ik, die maar voort bleef ploegen. Hij is dan ook ouder dan ik, twee jaar min één dag, om precies te zijn. Dat hij verder was, was dan ook niet verrassend. Behalve op één front: de skilift. Een stang, hangend aan een soort elastiek, die je bliksemsnel tussen je benen moest doen, om naar boven gesleept te worden. Mijn broer probeerde het keer op keer, tevergeefs. Toen mocht ik het proberen, het lukte wonderbaarlijk genoeg, in één keer! De trots was ongetwijfeld af te lezen van mijn pubergezicht.
Het is uiteindelijk bij die ene keer gebleven. Zou ik anders een volleerd skiër zijn geworden, die achteloos de meest steile helling zou kunnen bedwingen? Ergens ben ik blij, misschien wel opgelucht. Ik ben meer van het wandelen, het liefst in de zon. Als ik zou moeten kiezen tussen twee weken in de zon, onder een palmboom, of een olijfboom, en een week op de latten, is de keuze niet zo moeilijk.
Dan kan zelfs een echo uit het verleden me niet verleiden.
