Gerard de Wit 42 jaar fluitend naar zijn werk

Son en Breugel - Na de pedagogische academie begint Gerard de Wit op 9 januari 1978 bij basisschool De Krommen Hoek als leerkracht. Woensdag 29 januari slaat 'de fluiter' daar voor het laatst de deur van de school dicht. Op die dag zijn alle (oud-)leerlingen, (oud-)collega's en ouders van 16.00 tot 18.00 uur van harte welkom om het glas te heffen op zijn afscheidsborrel. Op 1 februari gaat deze markante en zeer geliefde leraar namelijk genieten van een welverdiend pensioen, samen met zijn vrouw José.

Redacteur: Ivo van Hoek
Fotograaf: Wil Feijen

Het beruchte zwarte gat is aan deze gepassioneerde leraar en familieman gelukkig niet besteed, daar zorgen zijn drie kinderen en vijf kleinkinderen wel voor. Als ervaren langeafstandfietsers hebben Gerard en José sowieso grote plannen. De Alpen en Pyreneeën hebben ze veelvuldig doorkruist met hun volgepakte fiets, op weg naar steden als Rome, Praag, Lissabon en Barcelona. Zelfs Nieuw-Zeeland hebben deze twee vrijbuiters met hun fietsen doorkruist. "Nu we echt alle tijd aan onszelf hebben, gaan we met alle kinderen en kleinkinderen voor een actieve vakantie naar Zuid-Spanje. Uiteraard gaan wij tweetjes al fietsend richting Gibraltar (en terug), de rest van onze familie komt overgevlogen", aldus de 65-jarige leraar, die destijds afstudeerde op het onderwerp 'anti-autoritair onderwijs'.

Vrije opvoeding
Gedurende zijn kleurrijke loopbaan heeft hij ongeveer duizend Son en Breugelse kinderen zien opgroeien in zijn klas, onder wie zijn eigen kinderen. Ook twee van zijn kleinkinderen zitten al op De Krommen Hoek. "Al die kleine ruwe diamantjes heb ik mogen bijslijpen. Zelf ben ik groot voorstander van een vrije opvoeding, waarin het kind vanuit zelfvertrouwen zijn grenzen kan opzoeken, zolang de grenzen van anderen gerespecteerd blijven", vervolgt de enthousiaste bovenbouwmeester.

Openhartoperatie
Gerards hart klinkt onvoorwaardelijk door in zijn lijfspreuk: 'Wie niet in ieder kind een wonder ziet, begrijpt het hele leven niet'. Toch heeft een openhartoperatie in 2017 ervoor gezorgd dat hij tegenwoordig meer gedoseerd omspringt met zijn energie. De kinderen van nu zijn volgens hem niet drukker of anders dan vroeger, maar juist de maatschappij en het onderwijs zijn veranderd.

Muziek
"Iedere dag voel ik me een bofkont dat ik informeel mag samenwerken met mijn collega's op een laagdrempelige school waar ook de ouders altijd welkom zijn. Al vanaf mijn eerste sollicitatiegesprek klikte de missie en visie van deze school met mijn eigen ideeën en overtuiging over opvoeden. Nadat ik mijn dienstplicht met S5 had afgesloten, werd ik eind 1977 letterlijk op slippers met baard, lang haar en zonder godsdienstaantekening aangenomen. Mijn huidige collega Ruurd heb ik zelfs nog in de klas gehad", aldus deze muzikale meester. Dertig jaar lang hielp zijn vrouw hem mee met het verzorgen van Rock&Roll-danslessen voor groep 8. Dat resulteerde steevast in een spetterende act tijdens de eindmusical. Hilarisch zijn de videobeelden waarop alle leerkrachten tijdens een muziekavond totaal onverwachts als bluesband live optraden. Gerard zelf als leadzanger/presentator en drijvende kracht, want muziek en theater verbindt als geen ander. Dergelijke herinneringen zijn voor een kind onuitwisbaar: samen met die gekke leraren op een groot podium.

Anekdotes
Mede omdat hij dicht bij school woont en zelf geen rijbewijs heeft, loopt ieder kort bezoekje aan de supermarkt standaard uit de hand. Maar wat graag maken meerdere generaties (oud-)leerlingen en ouders een praatje met deze goedlachse en sympathieke leraar met zijn herkenbare lange staart. Het aaneenrijgen van prachtige anekdotes is voor Gerard geen enkel probleem: een adviesgesprek in 1991 met zijn eigen dochter vond voor het gemak gewoon thuis plaats en voor de gelegenheid ging Gerard eerst via de achterdeur naar buiten en belde vervolgens keurig aan bij de voordeur, alwaar hij zich netjes voorstelde. De gezellige schoolkampen met groep 6, 7 en 8 vonden ieder jaar eind mei plaats gedurende vier dagen, op een gezellige kampeerplek. "De warme sfeer en die momenten samen bij het kampvuur waren onbetaalbaar", aldus Gerard.

Harde realiteit
Ieder jaar gebruikte Gerard het lied ZwartWit van Frank Boeijen om zijn leerlingen de harde realiteit van racisme duidelijk te maken. Daarnaast worden ze rond 4 mei geconfronteerd met het belang van vrijheid. Voorafgaand gaan de leerlingen eerst op excursie in Amsterdam naar het Anne Frankhuis. Tijdens de ceremonie bij de vijver leest een kind van groep 7 een gedicht voor.

In het geheugen gegrift
Naast talloze hoogtepunten blijven twee absolute dieptepunten in het geheugen gegrift van Gerard: in 1984 brandt zijn basisschool tot de grond toe af en ook de dood van zijn collega Daaf van Veenendaal maakt nog steeds veel emoties bij hem los.

Toch zal deze bofkont met plezier en weemoed terugdenken aan De Krommen Hoek en als fluitende pensionado op zijn fiets springen richting de rots van Gibraltar.