Herinneringen op Vaderdag
Algemeen Algemeen / Son & BreugelSon en Breugel - Speciaal voor vaderdag heeft dorpsgenoot Ad Louwers een gedicht geschreven over vaderdag.
D’n appel en d’n boom
Op onze zulder tusse ouwe rommel
von’ ik op ‘n onbewaakt mement
in ‘nen ingedeukte blikke trommel
drie vergeelde foto’s en ‘ne koppere cent.
Dieje cent daor zaat ik nie zu om te springe,
Wa moete daor vandaag d’n dag nog mi?
Mar ouw vergeelde foto’s, da zèn dinge,
waorin vur mijn toch wel ’n stuk historie li.
D’r zaat ‘n prentje tusse van ons vadder
waor ik ’n hul klèn bietje van verschoot.
Hij ston mi inne voet op unne ladder.
‘t Waar ok mar ‘n menneke, nie al te groot.
Onze vadder is al virtig jaor geleje
nao ’n hul lang ziekbed en veul pijn
op nie ins zo’n hoge leeftijd overleje.
En nou zaag ik pas: kardju, hij lijkt op mijn.
Ik keek ’s goed, ’t is waor, ’t is nie geloge,
ik lijk op hum, ik heb dezelfde kop.
Da haor, diejen buik en ok die oge.
En da viel me eigeluk nou pas op.
Mar nie alleen van buite, ok van binne,
ben ik z’n evenbild, besef ik nou.
Ik praot lijk hum, gebruik dezelfde zinne
en wa hij ’t liefste din, is waor ik ok van hou.
Al die van hum bekende eigenaardighede,
die zie ik nou ok wir bij mijn terug.
En wattie oit riep toen in ’t grijs verlede,
daormi kom ik nou ok dik over de brug.
Sterk hè, dat ik daor nou mi ’t kijke
naor zun ouw fotoke pas aachter kom.
En da da spreekwoord nou pas waor ga blijke;
d’n appel valt nie wijd weg van d’n bom.
Alhoewel, as ik m’n eigen zoon ’s gao beschouwe,
munne stamhouwer bij ons thuis in ‘t gezin
denk ik: da spreekwoord kande toch nie aalt’ vertrouwe.
Want in hum daor zie ik toch wir aander dinger in.
Beter of slechter, och, da is nie uit te legge.
Mar de mense, die ons vadder he’n gekend,
die snap ik nou wel beter as ze zegge:
“Ge kant wel zien van wie da gij d’r inne bent….”
Ad Louwers
