Prachtig concert EénvanZin en City Chorus

Son en Breugel - Na het verzorgen van een gezamenlijk concert met het Londense City Chorus op 29 april in een Anglicaans kerkje (St. Giles Cripplegate) in hartje Londen, werd op 22 mei hetzelfde concert ten gehore gebracht in het nieuwe Vestzaktheater.

In een uitverkochte zaal werd het programma geopend door de voorzitter van EénvanZin, Rinus Hoogwerf. Vervolgens was het woord aan onze burgemeester, Suzanne Otters-Bruijnen. Zij heette iedereen, en met name de gasten uit Engeland, van harte welkom in het mooie Son en Breugel.

Het concert werd, onder leiding van de ‘thuisdirigent’ Coen Swinkels, gezamenlijk geopend met het Gloria van Vivaldi. Met overtuiging werd de bedoeling van de componist op een geweldige manier neergezet.
Het vervolg was ook gezamenlijk: Cantique de Jean Racine, een ingetogen stuk dat zuiver ten gehore werd gebracht, en Sure on this shining night, een kunstlied dat begon met pianospel van de voortreffelijke pianist Rob van Heck en de mannenstemmen. De melodie werd overgenomen door de rest van het koor en er ontwikkelde zich een prachtig samenspel tussen de verschillende zangstemmen.
Daarna ging EénvanZin verder met het lieflijke Lullaby, een slaapliedje met een glansrol voor de alten en de piano die daar steeds twinkelend doorheen klonk.
In Piu non si trovano, een door W.A. Mozart gecomponeerde nocturne, kwam de Italiaanse taal aan bod. Oorspronkelijk werd dit alleen in intieme kring uitgevoerd, wellicht gezien de boodschap: de ontrouw wordt hier bezongen en de trouw van wie echt bemint wordt naïef genoemd.
Bij Bozje Velikij Jedinij werd het koor versterkt met twee Oekraïnse zussen, Uliana en Victoria. Dit stuk (Gebed voor Oekraïne) is een smeekbede om zegen voor Oekraïne en wordt daar vaak gezongen aan het eind van de dienst in katholieke en orthodoxe kerken.
EénvanZin sloot haar gedeelte af met een Lets lied (Ta Lendab), You are the new day van John David en Why we sing, een krachtige originele ballade. Eenvoudig beginnend met alleen de vrouwenstemmen, bouwde het op naar een volledig koor. Een geluid van hoop; een geluid van vrede; dit is waarom we zingen!
Toen was het de beurt aan de pianist van het Londense City Chorus, Philip Shannon, die op een werkelijk fantastische manier de Serenade van Andriessen ten gehore bracht.

Aansluitend nam Paul Ayres het dirigeerstokje over en bracht het City Chorus vier stukken naar voren: Fair Moon en Sorry her lot, twee stukken van Arthur Sullivan en William Gilbert; een grappige, gevarieerde Medley from Oliver met bekende melodieën uit de musical Oliver Twist, en het Kyrie uit de Kleine Orgelmesse van Haydn.
Gezamenlijk met EénvanZin ging dit naadloos over in het Agnus Dei, ook uit de Kleine Orgelmesse van dezelfde componist. Met veel gevoel kwam nu het Ave Verum, voor velen in de zaal een heel bekend stuk.
Met trots dirigeerde Paul Ayres vervolgens We’ll play our part, een stuk dat hij in coronatijd heeft gecomponeerd. Hierin wordt bezongen dat we nu (in coronatijd) apart zingen, maar dat er een tijd komt dat we weer herenigd zijn (’We reunite’, de titel van dit concert). Alle zangstemmen kwamen mooi aan bod en de finale was werkelijk schitterend.

Het concert werd gezamenlijk afgesloten met het enige stuk in de Nederlandse taal: Het zijn de kleine dingen die het doen. Coen Swinkels, de dirigent van EénvanZin, heeft van het oorspronkelijke lied een koorarrangement gemaakt. Dat het publiek dit ook waardeerde, mocht blijken uit het feit dat het refrein door velen werd meegezongen.

Met dit concert hebben EénvanZin en City Chorus reclame gemaakt voor koorzang. Ze hebben ook laten zien en horen dat het mogelijk is om met twee koren gezamenlijk te zingen; zingen verbindt werkelijk! Na afloop werd er onder het genot van een drankje nog lang nagepraat in de foyer van het Dommelhuis.