Column Judith: Liefde
Column Column Column Column Lucky LucDrieenzeventig jaar zijn ze getrouwd. Voor de meesten van ons is dat een onhaalbare en onbereikbare mijlpaal. Beiden zijn al behoorlijk op leeftijd.
Zij woont al twee jaar in ons verpleeghuis, waar hij haar dagelijks trouw bezoekt. Door weer en wind start hij zijn auto om tijd met de liefde van zijn leven door te brengen. Hoewel ze van oorsprong beiden niet Brabants zijn, zijn ze aardig ingeburgerd in het Eindhovense.
Dan wordt ze ziek. Op zijn verzoek wordt, binnen de mogelijkheden die we hebben, alles uit de kast getrokken om haar er weer bovenop te helpen. Ze knapt de ene dag wat op om de volgende dag weer in een dip te belanden. Haar lichaam is op.
Beiden realiseren zich dat haar strijd binnenkort gestreden zal zijn. Vanaf haar sterfbed probeert ze de laatste zaken nog te regelen. Daarnaast slurpt ze de liefde van haar man, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind op. Het kleine mannetje speelt onverstoorbaar met zijn auto’s, terwijl oma gelukzalig geniet van zijn aanwezigheid. Ontroerend! Het is absoluut ontroerend prachtig om aan te zien.
Als ik haar kamer binnenloop, is hij net met haar in gesprek: ‘Maar welke kleren wil je aan als je dood bent? En op welk kerkhof moet ik je laten begraven?’
Nadat alles geregeld is en al zijn vragen beantwoord zijn, heeft ze rust. Ze omringt zich door zijn onuitputtelijke liefde en vertrouwt op de Heere, die haar op haar aanstaande reis zal vergezellen. Enkele dagen later, in een donkere nacht, overlijdt ze.
